پایگاه‌های نظامی پرشمار در سواحل دریای سرخ و نقش آن در تحولات خاورمیانه

سواحل دریای سرخ در سایه اهمیت راهبردی برای نیروهای فراملیتی و تشویق کشورهای آفریقایی به یکی از متمرکزترین مناطق حضور پایگاه های نظامی خارجی تبدیل شده و پیامدهای خود را در منطقه خاورمیانه به دنبال دارد.

به گزارش گروه بین‌الملل امتداد نیوز به نقل از پایگاه خبری الاهرام مصر، دریای سرخ یکی از مهم‌ترین گذرگاه‌های آبی در جهان به شمار می رود، دریایی که سه قاره کهن یعنی آسیا و آفریقا و اروپا را به یکدیگر متصل می‌کنند و نقش ویژه‌ای در دریانوردی و تجارت بین‌الملل دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

طی دهه‌های گذشته قدرت‌های بین‌المللی و منطقه‌ای تلاش کردند حضور خود در این گذرگاه آبی حیاتی را تقویت کنند، اما در سالهای اخیر تلاش‌ها و تحرکات بی‌سابقه‌ای برای موجودیت نظامی و ایجاد پایگاه های نظامی در سواحل دریای سرخ به ویژه در بخش آفریقایی آن به وجود آمده که جنجال زیادی را در رابطه با عوامل و انگیزه‌های عاملان این اقدامات ایجاد کرده است. در واقع کشورهای مذکور به دنبال پیدا کردن ردپایی در منطقه دریای سرخ هستند که به عنوان یکی از شاخه‌های فرعی خاورمیانه به شمار می‌رود.

موجودیت نظامی گسترده در این گذرگاه آبی به ویژه از میان کشورهای خارجی پیامدهای استراتژیکی را نسبت به امنیت و ثبات این منطقه حساس به وجود آورده است.

اول: نقشه پایگاه‌های نظامی در دریای سرخ

به استثنای رژیم صهیونیستی و کشورهای اریتره بیشتر کشورهای حاشیه دریای سرخ از میان کشورهای عربی هستند. مصر، عربستان سعودی، اردن، سودان، یمن، جیبوتی و سومالی این کشورها را تشکیل می‌دهند. مجموع سواحل کشورهای مذکور حدود 90 درصد از تمامی سواحل دریای سرخ به شمار می‌رود که بالغ بر 2 هزار کیلومتر است و عرض آن به 300 کیلومتر می‌رسد. مساحت سطح دریا نیز حدود 438 هزار کیلومتر مربع است.

در این مساحت، پایگاه‌های نظامی متعددی از سوی کشورهای عربی و بین‌المللی طی سال های اخیر به ویژه در سواحل آفریقا ایجاد شده است. این پایگاه‌ها متعلق به تعدادی از کشورها هستند که از جمله آنها جیبوتی است که از فقیرترین کشورهای جهان به شمار می‌رود و میزان فقر در میان ساکنان این کشور بالغ بر 50 درصد است. این کشور از هیچ منابع طبیعی برخوردار نیست و طی سالهای اخیر به دنبال بهره‌برداری از موقعیت جغرافیایی خود برای دستیابی به پول و حمایت از بودجه خود است. جیبوتی علاوه بر دستاوردهای نقدی از اداره اراضی، باعث می‌شود دولت‌هایی که پایگاه های نظامی خود را در این کشور احداث می کنند، سرمایه گذاری‌های اقتصادی مختلفی در آن انجام دهند. به گونه‌ای که فعالیت‌های بنادر احداث شده در جیبوتی 70 درصد از درآمد سرانه ملی را به خود اختصاص می‌دهد.

سواحل جیبوتی همچنین تعدادی از پایگاههای نظامی را در خود جای داده که قدیمی‌ترین آنها پایگاه نظامی فرانسه است و حدود 2 هزار نظامی در آن مستقر هستند. جیبوتی در سال 1977 استقلال خود از فرانسه را اعلام کرد. ارتش فرانسه سرمایه‌گذار و تامین کننده اصلی در آمد دولت جیبوتی است و حمایت و دفاع از این کشور در هر تقابل یا اقدام خصمانه خارجی را بر عهده دارد. در مقابل، جیبوتی نیز به فرانسه اجازه احداث پایگاه های نظامی را داده و تسهیلات گسترده‌ای برای انجام مانورهای ارتش فرانسه در اراضی خود ارائه می‌دهد.

طی دو دهه اخیر در گزینه‌های راهبردی جیبوتی تحولات اساسی به وقوع پیوسته است. این تحولات در نتیجه مجموعه‌ای از عوامل ایجاد شده که مهمترین آنها جنگ اریتره و اتیوپی ( 1988 تا 2000)، تحولات اقتصادی سریع در اتیوپی، تحولات استراتژی آمریکا در قاره آفریقا و شبه جزیره عربستان بعد از حوادث 11 سپتامبر و افزایش دزدی دریایی در طول سواحل سومالی و خلیج عدن است. جیبوتی اتیوپی را وادار به کمک در توسعه بندر جیبوتی کرده است، چرا که این کشور بیشترین استفاده را از این بندر می‌کند. در پی استقلال اریتره در سال 1993 و از دست دادن تمامیت اتیوپی بر بنادر «مصوع» و «عصب» دیگر تبادلات تجاری اتیوپی از طریق بندر جیبوتی صورت نمی‌گرفت چرا که مناسبات بین اریتره و اتیوپی همچنان خوب بود. اما بعد از بروز جنگ میان دو کشور، اتیوپی تقریباً تمامی واردات و صادرات خود را از طریق بندر جیبوتی انجام داده و ناوگان تجاری خود را به این بندر منتقل کرده است. تکیه اتیوپی به بندر جیبوتی باعث توسعه مناسبات دیپلماتیک و نظامی بین دو کشور شده و نوعی از وابستگی را برای اتیوپی به همسایه خود یعنی جیبوتی ایجاد کرده است.

همچنین رشد شتابان ساختار اقتصادی در اتیوپی طی دهه اخیر باعث تقویت سرمایه‌گذاری‌های داخلی و خارجی در این کشور شده است. جیبوتی همچنان اصرار به حمایت از تمامیت ارضی خود دارد و نسبت به سرمایه‌گذاری مستقیم اتیوپی در این کشور محتاط عمل می‌کند. جیبوتی برای توسعه تاسیسات بندر خود بیشتر تلاش دارد روی سرمایه گذاری های کشورهای حاشیه خلیج‌فارس حساب کند. به همین علت دوبی پایتخت امارات متحده عربی نقش مهمی در تامین مالی و احداث زیرساخت های مربوط به کانتینرها و انتقال نفت در این بندر داشته است که در 12 کیلومتری غرب بندر قدیمی جیبوتی واقع شده است. عربستان سعودی نیز در توسعه بندر جدید تاگورا واقع در شمال جیبوتی نقش دارد.

علاوه بر پایگاه نظامی فرانسه، پایگاه نظامی آمریکا نیز در جیبوتی واقع شده است. این پایگاه بزرگترین پایگاه نظامی آمریکا در قاره آفریقا به شمار می‌رود. بعد از انفجارهای صورت گرفته در سفارتخانه‌های آمریکا در نایروبی و دارالسلام در سال 1998 و انفجار کشتی آمریکایی کول در نزدیکی سواحل یمن در سال 2010 و پیامدهای حوادث 11 سپتامبر و ورود قاره آفریقا به چارچوب استراتژی بین المللی برای مبارزه با تروریسم، آمریکا «تیم کاری مشترک شاخ آفریقا» را در سال 2002 تاسیس کرد. در سال 2008 نیروهای این تیم در چارچوب فرماندهی نیروهای آمریکایی در آفریقا (افریکوم) وارد شدند و پایگاه لیمونیر به عنوان مقر سابق ارتش فرانسه در جیبوتی به پایگاه نظامی دائمی آمریکا در آفریقا تبدیل شد.

در حال حاضر جیبوتی به عنوان اصلی‌ترین محور لجستیک آمریکا و عملیات متحدان این کشور در شرق آفریقا و شبه جزیره عربستان به شمار می‌رود. این پایگاه محل فرود و نظارت بر حملات هواپیماهای بدون سرنشین این کشور بوده و به عنوان مرکزی برای مبارزه با دزدی دریایی و دیگر عملیات چند ملیتی در این منطقه مورد استفاده قرار می‌گیرد. آمریکا در ازای استفاده از این پایگاه سالیانه 38 میلیون دلار به دولت جیبوتی پول می‌دهد.

در نتیجه رشد عملیات دزدی دریایی از سال ۲۰۰۸، موجودیت نظامی بین المللی در خلیج عدن و اقیانوس هند افزایش پیدا کرد و جیبوتی به یکی از مراکز همکاری های نظامی و دریایی بین نیروهای ناتو و نیروهای اتحادیه اروپا تبدیل شد. جیبوتی همچنین محور لجستیک اولین ناوگان مشترک اتحادیه اروپا برای مبارزه با دزدی دریایی در سال ۲۰۱۰ شد.

جیبوتی همچنین از سال ۲۰۱۰ میزبان اولین پایگاه نظامی ژاپن در خارج از مرزهای این کشور از سال ۱۹۴۵ تاکنون بوده است. این پایگاه ۴۰۰ نیروی نظامی را در خود جای داده است. نیروهای نظامی ژاپن تحت عنوان مبارزه با پدیده دزدی دریایی در مقابل سواحل سومالی مستقر هستند. چین نیز در آگوست ۲۰۱۷ اولین پایگاه نظامی خود در آفریقا را در جیبوتی احداث کرد.

در کنار این پایگاه‌ها، ترکیه بزرگترین پایگاه نظامی خود در جهان را در سومالی احداث کرده و آن را در سال 2017 افتتاح کرد. این در شرایطی است که سودان نیزجزیره سواکن واقع در نزدیکی مرزهای مصر را تحت مدیریت دولت ترکیه قرار داده است.

دولت امارات و عربستان سعودی نیز در پی آغاز تجاوز به یمن در مارس ۲۰۱۵ اقدام به توسعه موجودیت نظامی خود در شاخ آفریقا از طریق دریای سرخ کرده‌اند. بر این اساس امارات پایگاه نظامی خود را در اریتره احداث کرده و پایگاه دیگری را نیز در منطقه بربره واقع در اراضی سومالی تاسیس کرده است. عربستان سعودی نیز برای تاسیس یک پایگاه نظامی در جیبوتی با دولت این کشور توافقنامه همکاری امضا کرده است.

دوم: انگیزه‌های احداث پایگاه‌های نظامی در دریای سرخ

عوامل متعددی وجود دارد که باعث می‌شود بسیاری از قدرتهای بین‌المللی و منطقه‌ای در شرایط کنونی به دنبال تقویت موجودیت نظامی خود در سواحل دریای سرخ برآمده‌اند. با وجود اهمیت استراتژیکی که این گذرگاه آبی حیاتی دارد و همین موضوع باعث می‌شود کشورهای مختلف به دنبال جستجوی فرصتی برای موجودیت نظامی و احداث پایگاه‌های خود در سواحل این کشور باشند، اما سوء استفاده از تحولات و حوادث موجود در کشورهای حاشیه این دریا به ویژه در بخش آفریقایی آن برای تقویت نفوذ دولت‌های مختلف در سواحل آن بی‌تاثیر نیست. از جمله این کشورها رژیم صهیونیستی است که بعد از جنگ اکتبر سال 1973 به اهمیت تسلط بر بخش‌های گسترده‌ای از این گذرگاه آبی پی برده و موفق شده طی دهه‌های اخیر پایگاه نظامی خود را در تعدادی از جزایر وابسته به اریتره در این منطقه احداث کنند.

با وجود عواملی که گفته شد طی سالهای اخیر نیز مجموعه‌ای از عوامل و تهدیدات باعث شد که کشورهای دیگری نیز به دنبال موجودیت نظامی خود در سواحل دریای سرخ بر آیند تا بتوانند منافع و اهداف خود را در این منطقه تامین کنند. در زیر به برخی از این عوامل اشاره می‌کنیم.

۱- تحولات پی‌درپی جهان عرب

تحولات جهان عرب از سال ۲۰۱۰ تاکنون باعث افزایش نقش برخی قدرت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی شده و آنها به دنبال محورهای جدید برای تقویت حضور خود در منطقه هستند. مشکلات فراروی یمن و پیامدهای آن و اقدام ائتلاف عربستان برای عملیات جنگی ضد یمن از دیگر عوامل این موضوع است. همچنین بحران قطر و تهدیدات پیرامونی آن نسبت به همبستگی شورای همکاری خلیج فارس به انگیزه ای برای برخی کشورها جهت تقویت موجودیت نظامی خود در سواحل دریای سرخ تبدیل شده است. البته کشورهای آفریقایی نیز آمادگی خوبی برای میزبانی از پایگاههای نظامی خارجی در اراضی خود دارند.

دولت امارات برای ارائه کمک های لجستیکی و عملیاتی برای نیروهای ائتلاف عربی در جنگ یمن اقدام به تاسیس پایگاه نظامی خود در بندر عصب اریتره کرده است. به همین شکل جمهوری سومالی نیز با تاسیس یک پایگاه نظامی امارات در بندر بربره خود موافقت کرده است. در همین خصوص عربستان سعودی نیز برای تاسیس یک پایگاه نظامی در اراضی جیبوتی با دولت این کشور به توافق رسیده است. این دو کشور حاشیه خلیج فارس به دنبال افزایش موجودیت و حضور نظامی خود در بخش آفریقایی دریای سرخ هستند تا بتوانند توانمندی‌های خود را در جنگ یمن افزایش داده و جلوی آن چیزی که نفوذ ایران در شرق آفریقا خوانده می‌شود را بگیرند.

ترکیه نیز طی سال‌های اخیر به دنبال تقویت مناسبات خود با دولت‌های قاره آفریقا به ویژه شرق آفریقا برآمده است. این تحرکات در نتیجه رویکرد جدید آنکارا از زمان رسیدن حزب عدالت و توسعه به قدرت در سال 2002 دنبال می‌شود. رویکردی که معتقد است ترکیه یک دولت محوری و تاثیرگذار بین المللی دارای سیاست خارجی پیچیده با ابعاد متعدد است. ترکیه از طریق سیاست آفریقایی خود موفق به تاسیس اولین پایگاه نظامی خود در سومالی طی سال 2016 شده است. این کشور همچنین موفق شده توافقنامه مدیریت جزیره سواکن در نزدیکی مرزهای مصر را از سودان بگیرد.

۲- افزایش رقابت بین‌المللی بین چین و آمریکا

دولت چین نیز سیاست خارجی خود را طی سالهای اخیر تغییر داده و اولین پایگاه دریایی خود در خارج از این کشور را در سواحل جیبوتی تاسیس کرده است. خبرگزاری چین اعلام کرد که هدف از تاسیس این پایگاه تضمین عملکرد چین در هیئت‌های حافظ صلح و کمک‌های انسانی به آفریقا و غرب آسیا است. پایگاه مذکور همچنین در انجام ماموریت‌های خارجی از جمله همکاری های نظامی و مانورهای مشترک و حمایت از امنیت چین در خارج از مرزها و حفظ امنیت مشترک گذرگاه‌های بین المللی و راهبردی آبی وارد عمل شده است.

بر اساس توافقی که بین پکن و جیبوتی امضا شده و تا سال ۲۰۲۶ استمرار دارد، پایگاه مذکور می‌تواند حدود 10 هزار نظامی چینی را در خود جای دهد. احداث این پایگاه نشان‌دهنده تحرکات چین فراتر از تمرکز سنتی این کشور در منطقه شرق آسیا و اقیانوس آرام است، چرا که منافع این کشور در آفریقا و خاورمیانه نیز افزایش پیدا کرده است. همچنین می‌توان این اتفاق را بخشی از پروژه چین برای ایجاد گذرگاه های زمینی و دریایی جهت ارتباط اقلیم های آسیایی و اقیانوس هند دانست. از این بعد می‌توان طرح مذکور را دارای ماهیت اقتصادی تصور کرد. اما باید گفت که تاسیس پایگاه نظامی چین در جیبوتی می‌تواند نشان‌دهنده رویکرد دیگر پکن به ویژه در رقابت بین‌المللی با آمریکا باشد. چرا که واشنگتن از اقدام چین برای تاسیس این پایگاه که در چند مایلی پایگاه نظامی آمریکا در جیبوتی واقع شده، خشمگین شده است.

دولت چین همزمان با تقویت کنترل خود بر دریای چین جنوبی ، نیروهای دریای خود را نیز تقویت کرده است. تهدیدات آمریکا و افزایش موجودیت ژاپن در اقیانوس آرام می تواند پیامدهایی در موازنه قوا در شرق آسیا ایجاد می‌کند. این استراتژی نمودهای دیگری نیز دارد که از جمله آنها می‌توان به گسترش روزافزون مناسبات پکن با دولت‌های آسیای میانه و پاکستان و روابط رو به رشد چین و ایران و عربستان سعودی و کشورهای حاشیه خلیج فارس و مصر و ترکیه در منطقه خاورمیانه و تمرکز در شرق اروپا و یونان به علاوه جانبداری از روسیه در بحران سوریه اشاره کرد.

چین همچنین از طریق احداث این پایگاه نظامی به دنبال حمایت از منابع نفتی خود است. نیمی از نفت وارداتی چین از طریق تنگه باب المندب تامین می‌شود و انتقال بیشتر صادرات چین به اروپا از طریق خلیج عدن و کانال سوئز صورت می‌گیرد. این کشور همچنین در نتیجه تحولات به وقوع پیوسته در کشور لیبی خسارت‌های زیادی را متحمل شد. به همین علت به دنبال افزایش موجودیت نظامی خود در منطقه بر آمده است. در اینجا لازم به ذکر است که نیروی دریایی چین در سال 2015 مانور مشترکی را با همتای روسی خود در دریای مدیترانه انجام داد. پکن همچنین در سال 2017 نیز مانور دیگری را در دریای مدیترانه انجام داده است.

سوم: تاثیر پایگاه‌های نظامی بین‌المللی بر موازنه‌های قدرت در دریای سرخ

با وجود استقبال دولت‌های شاخ آفریقا از ایجاد پایگاه های نظامی خارجی در اراضی این کشورها که در نتیجه بحران اقتصادی آنها و تحریم های بین المللی اعمال شده بر برخی از این کشورها صورت می‌گیرد، باید گفت که ایجاد پایگاه های نظامی در این کشورها طی سال های اخیر باعث به وجود آمدن برخی مشکلات و پیامدها به ویژه در خصوص قدرت های اصلی در منطقه دریای سرخ شده است.

گرایش به سمت تاسیس پایگاه های نظامی در اریتره و جیبوتی و اراضی سومالی و سودان باعث عصبانیت دولتهای منطقه‌ای دیگر به ویژه اتیوپی شده است که مهمترین دولت منطقه در شرق آفریقا به شمار رفته و نفوذ گسترده‌ای در این منطقه دارد. اتیوپی فرماندهی سازمان‌های منطقه ای را نیز در اختیار دارد.

اتیوپی با این وجود وارد رقابت پایگاه های نظامی در شاخ آفریقا نشده است، چرا که از سال ۱۹۹۳ و در پی استقلال اریتره به کشوری محبوس تبدیل شده است. این کشور همچنین با رقابت شدید دولت‌های مقیم در پایگاه‌های نظامی در جیبوتی مواجه است. بندر جیبوتی در حال حاضر تنها منفذ اساسی اتیوپی برای همگرایی با جهان خارج به شمار می رود. علاوه بر اینها باید به این نکته اشاره کرد که در حاشیه احداث پایگاه های نظامی در شرق آفریقا موضوع آموزش و تجهیز دولت‌های منطقه نیز دنبال می‌شود که باعث افزایش احتمال درگیری‌ها در این منطقه شده است که به خودی خود از مشکلات تاریخی شدیدی رنج می‌برد.

علاوه بر اینها افزایش پایگاه های نظامی خارجی در دریای سرخ در مواضع منطقه‌ای بین کشورهای عربی تاثیر گذار است. دولتهای خلیج فارس تلاش گسترده‌ای برای کاهش نفوذ ایران در دریای سرخ انجام می‌دهند. این تلاش البته برای جایگزین کردن نفوذ ایران با نفوذ ترکیه انجام نمی شود، به ویژه در شرایطی که این کشور در نتیجه بحران اخیر خلیج فارس با قطر متحد شده است. برخی دولت‌های شرق آفریقا نظیر سودان و سومالی موضع بی طرفی نسبت به بحران قطر اتخاذ کرده‌اند و همین موضوع باعث بازگشت احتمالی قطر به موقعیت خود در شرق آفریقا می‌شود. بویژه که تلاش‌هایی برای میانجی‌گری جهت حل این بحران‌ها طی سالهای اخیر صورت گرفته است.

در همین رابطه باید گفت که تحولات روز افزون در خاورمیانه، این منطقه را به سمت سازماندهی و ساختار مجدد سوق می‌دهد و برخی کشورهای منطقه این تحولات را فرصتی واقعی برای تقویت منافع خود می‌بینند. آنها به دنبال موقعیتی برای خود در داخل منطقه یا در همسایگی جغرافیایی آن هستند. به این ترتیب نقش دریای سرخ به عنوان یکی از مناطق فرعی مهم برای خاورمیانه مطرح می‌شود.

انتهای پیام/

true برچسب ها :

این مطلب بدون برچسب می باشد.

true

منبع: امتداد نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.emtedadnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «امتداد نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۹۴۷۷۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آخرین تحولات اوکراین| هشدار ژنرال ناتو درباره امکان توقف حمایت نظامی غرب از کی‌یف

به گزارش گروه بین الملل ایسکانیوز، روزنامه "فایننشال تایمز" به نقل از جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی رئیس جمهور آمریکا گزارش داد که اوکراین پس از دریافت کمکهای نظامی آمریکا به مبلغ ۶۱ میلیارد دلار، تنها در سال ۲۰۲۵ درصدد انجام یک ضدحمله جدید است، ولی تا آن زمان پیشروی ارتش روسیه اجتناب ناپذیر خواهد بود.

بیشتر بخوانید: آخرین تحولات اوکراین| درخواست کی‌یف از اروپا برای اعزام نیرو

سالیوان اعتراف کرد: او انتظار دارد روسیه، با وجود تصویب بسته بودجه جدید ایالات متحده برای اوکراین، همچنان به پیشروی خود ادامه دهد، زیرا شما نمی‌توانید با چرخاندن یک سوئیچ، فورا اوضاع را تغییر دهید.

این مقام کاخ سفید با اشاره به موفقیت‌های ارتش روسیه در جبهه، افزود: البته با کمک جدید واشنگتن، اکنون کی‌یف این فرصت را خواهد داشت که "خط مقدم را حفظ کند" و در طول سال ۲۰۲۴ بتواند در برابر هجوم نیروهای مسلح روسیه مقاومت کرده و در سال ۲۰۲۵ دست به یک ضدحمله بزند.

فایننشال تایمز یادآور شده، اظهارات سالیوان نشان دهنده واضح ترین بیان کاخ سفید است که در صورت انتخاب مجدد جو بایدن در نوامبر، درگیری اوکراین را چگونه می‌ بیند. زیرا هرگونه تلاش اوکراین برای اجرای یک عمیات ضدحمله به افزایش بودجه ایالات متحده از طریق تصویب کنگره بستگی خواهد داشت.

چند روز قبل، روزنامه "نیویورک تایمز" نیز به نقل از مقامات غربی نوشت که متحدان اوکراین ممکن است با موانعی برای ادامه تدارکات تسلیحاتی جدید مواجه شوند و زمان اصلاً به نفع کی‌یف نیست. آوریل هینس، مدیر اطلاعات ملی ایالات متحده هم گفته که روسیه قادر است از خطوط مقدم اوکراین در بخش‌های شرقی عبور کرده و به سمت مناطق مرکزی اوکراین پیش برود.

در ادامه می‌توانید تحولات مربوط به هشتصد و سومین روز جنگ اوکراین را دنبال بفرمایید:

پاپ تنها با دعوت روسیه در کنفرانس صلح اوکراین شرکت خواهد کرد

لئونید سواستیانوف، رئیس اتحادیه جهانی مومنان کهن (WBU)، با استناد به گفتگوی شخصی خود با پاپ، صبح امروز، دوشنبه، فاش کرد که پاپ فرانسیس، رهبر کلیسای کاتولیک جهان، تنها در صورتی در کنفرانس مربوط به اوکراین در سوئیس شرکت خواهد کرد که روسیه هم به آنجا دعوت شده باشد.

او گفت: «پدر مقدس فقط در صورتی به کنفرانس سوئیس خواهد رفت که روسیه به آن دعوت شود.»

ویولا آمهرد، رئیس جمهور سوئیس روز گذشته اعلام کرد که از پاپ فرانسیس برای شرکت در نشست آتی درباره اوکراین دعوت کرده است. سوئیس از رهبران برزیل، هند، چین و جمهوری آفریقای جنوبی برای مشارکت در رایزنی‌های مربوط به حل و فصل بحران اوکراین دعوت کرد.

کنفرانس اوکراین قرار است در تاریخ ۱۵ تا ۱۶ ژوئن در شهر بورگن‌شتوک Bürgenstock سوئیس برگزار شود. به گفته مقامات برن، "در این مرحله" روسیه برای شرکت در نشست دعوت نشده، ولی بطور کلی روند صلح بدون مشارکت مسکو "غیرقابل تصور است".

چین قصد دارد با فرانسه برای یافتن راه حلی برای بحران اوکراین همکاری کند

شی جین پینگ، رئیس جمهور چین که روز گذشته به پاریس سفر کرده، اعلام کرد که کشورش قصد دارد با فرانسه و کل جامعه بین المللی برای یافتن راه حل بحران اوکراین همکاری کند.

او در ستونی برای روزنامه فرانسوی "فیگارو" در این باره نوشت: «ما امیدواریم که صلح و ثبات به‌زودی به اروپا بازگردد. ما قصد داریم با مقامات فرانسوی و کل جامعه بین المللی برای یافتن راهی درست و منطقی برای حل و فصل بحران اوکراین کار کنیم.»

وی تاکید کرد که چین یک طرف یا شرکت کننده در این بحران نیست، اما همیشه نقش سازنده‌ای در ترویج حل مسالمت آمیز مناقشات ایفا کرده و خواهد کرد.

رهبر چین افزود: من بارها خواستار رعایت اهداف و اصول منشور ملل متحد، احترام به حاکمیت و تمامیت ارضی همه کشورها و در نظر گرفتن منافع مشروع امنیتی همه طرف‌های مناقشه شده‌ام.

شی جین پینگ همچنین بر غیرقابل قبول بودن استفاده از تسلیحات هسته‌ای به هر بهانه و از جمله تهدید سایر کشورها تاکید کرد.

پیش بینی ژنرال ناتو درباره توقف ارسال تسلیحات به اوکراین در صورت عدم بسیج

ژنرال بازنشسته ناتو "بن هاجز" در مصاحبه‌ای ابراز عقیده کرد که در صورت عدم موفقیت اجرای بسیج در اوکراین و پیدا نشدن افراد کافی برای پیوستن به ارتش، کشورهای ناتو در آینده تحویل سلاح به کی‌یف را متوقف خواهند کرد.

این مقام نظامی ناتو گفت: «دولت اوکراین مسئول اصلاح وضعیت در داخل کشور است و این به سادگی باور کردنی نیست که آنها هنوز سیستم پرسنلی برای ایجاد ارتشی با اندازه لازم را تغییر نداده‌اند.»

ژنرال هاجز افزود که از شنیدن اینکه در اوکراین سن خدمت سربازی اجباری ۲۷ سال است و اخیراً به ۲۵ سال کاهش یافته، شگفت زده شده، در حالیکه در اکثر کشورهای اروپایی و در ایالات متحده، سن خدمت نظامی اجباری از ۱۸ تا ۱۹ سالگی شروع می‌شود. به گفته او، اگر معلوم شود که اکثریت جامعه اوکراین نمی‌خواهند در ارتش خدمت کنند، کی‌یف به معنای واقعی کلمه در معرض خطر احتمالی از دست دادن حمایت ناتو در قالب تدارکات تسلیحاتی قرار خواهد گرفت.

رئیس سابق شورای امنیت اوکراین هم در فهرست افراد تحت تعقیب روسیه جای گرفت

آلکسی دانیلوف، رئیس سابق شورای امنیت ملی و دفاع اوکراین، پاول کلیمکین، وزیر امور خارجه سابق این کشور و ولادیمیر گرویسمان، رئیس سابق پارلمان در فهرست افراد تحت تعقیب وزارت امور داخلی روسیه قرار گرفتند. مشخص نشده که این افراد تحت کدام ماده قانون کیفری روسیه تحت تعقیب قرار گرفته‌اند.

بعد از آن گزارش شد که آرسن آواکوف، رئیس سابق وزارت امور داخلی اوکراین و یوری استیتس، وزیر سابق اطلاعات این کشور هم به فهرست تحت تعقیب وزارت امور داخلی روسیه اضافه شدند.

روز شنبه، وزارت امور داخلی روسیه، ولادیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین و پترو پروشنکو، رهبر سابق اوکراین را در فهرست افراد تحت تعقیب قرار داد. جزئیات علت این تصمیم فاش نشد.

سوئیس هیچ برنامه‌ای برای ارسال سلاح به اوکراین ندارد

ویولا آمهرد، رئیس جمهور سوئیس شب گذشته اعلام کرد که این کشور قصد ندارد به اوکراین تسلیحات نظامی ارسال کند و قانون "وضعیت اضطراری" که می‌تواند برای چنین تحویلی در نظر گرفته شود، در این مورد اعمال نخواهد شد.

او در مصاحبه‌ای گفت: «قانون وضعیت اضطراری در خصوص اوکراین مورد بحث نیست. این قانون فقط در موارد ضروری جدی، مانند بحران کوید-۱۹ قابل استناد است. مجلس در حال حاضر در حال بررسی اصلاحیه قانون تجهیزات نظامی است».

امهرد افزود که سوئیس علیرغم کمبود منابع در اروپا و نیازهای اوکراین، به خرید مهمات برای ارتش خود ادامه خواهد داد.

جمهوری چک رسما سفیر خود را از روسیه فراخواند

جمهوری چک رسما سفیر این کشور در روسیه، ویتسلاو پیوونکا را به کشورش فراخواند. به گزارش وزارت خارجه چک، پیوونکا در پایان ماه مه سمت خود را ترک خواهد کرد. البته خود این دیپلمات از سال ۲۰۲۲ به طور دائم در پراگ زندگی میکرده و در طول این مدت سفارت چک در مسکو در واقع توسط کاردار موقت آن اداره می‌شد.

وزارت امور خارجه چک قصد دارد سفیر جدیدی را به مسکو بفرستد.

وعده روسیه به پاسخ به اقدامات خصمانه کشورهای بالتیک

ماریا زاخارووا، سخنگوی وزارت امور خارجه روسیه اعلام کرد که مقامات مسکو قطعاً به اقدامات خصمانه کشورهای حوزه دریای بالتیک پاسخ خواهند داد.

او گفت: ما همچون گذشته به اقدامات خصمانه کشورهای بالتیک با تدابیر نامتقارن و عمدتاً در حوزه اقتصادی و ترانزیتی پاسخ خواهیم داد.

این دیپلمات یادآور شد که اقدامات مسکو پیش از این بر کشورهای حوزه بالتیک تأثیر گذاشته و به ویژه، جهت گیری مجدد جریان محموله به بنادر شمال غربی روسیه تأثیر بسیار منفی بر درآمدهای این کشورها داشته است.

زاخارووا همچنین به رشد فزاینده روس‌هراسی در کشورهای استونی، لتونی و لیتوانی اشاره کرده و افزود: زبان روسی تقریباً در تمام عرصه‌های زندگی از جمله آموزشی جایگزین شده که این از "مظاهر نئوفاشیستی" است.

وی در پاسخ به سوالی درباره قطع احتمالی روابط دیپلماتیک با آنها یادآور شد: روسیه همیشه تلاش می‌کند کانال‌های گفت‌وگو را حفظ کند، اما کشورهای غیردوست تمام تلاش خود را برای پیچیده‌تر کردن تعامل متعارف انجام می‌دهند.

منبع: تسنیم

انتهای پیام/

کد خبر: 1229604 برچسب‌ها اوکراین